កំណាព្យ =អាសូរជីវិតឥតបង្គង
-ភ្លៀងអើយរាំងទៅខ្ញុំរងា ញ័រទាំងកាយាថ្គាមរណ្តំ ទទឹកខ្លួនជោគ វិយោគធំ រស់ខ្វះទ្រនុំវេទនាភ្នែក។
-វេហ៌ាមានហ្វូងបក្សាសត្វ ហិចហើរច្រវាត់ពេញផែនមេឃ ប្រសើរជាងខ្ញុំរស់សង្វេក ខំពួនយំយែកពីរនាក់ប្អូន។
-នេះហើយជីវិតគ្មានមេបា ក្រពះឃ្លានផ្សាក្រៀមស្រពោន រសាត់អណ្តែតដូចជាក្បូន កម្មកាចច្រានលូនកាត់ព្យោមា។
-ឱ ព្រហ្មលិខិតកំណាចម្ល៉េះ ឲ្យខ្ញុំជំនះ នឹងសង្ឃរា ផ្តល់ជីវិតហើយ ម្តេចកំព្រា តតាំងវេរាផ្តន្ទាជាប់។
-អាសូរប្អូនតូចយំរកម្តាយ បងលួងឆោមឆាយ ថ្នមថ្នាក់ឱប ធ្វើម្តេចជីវិតឃ្លាតក្តីគាប់ រស់នៅឥតភ័ព្វ រែងវេទនា។
-វេនអើយ ពេលអើយ លឿនលយទៅ យប់អើយយប់នៅ ម្តេចយូរយា ចង់ឲ្យមច្ចុមកឆាប់រ៉ា មកផ្តាច់សង្ខាឥឡូវភ្លាម។
-ដើររើសសំណល់ម្ហូបអាហារ បញ្ចុកប្អូនភ្ងា យំរហាម អត្តខាត់ អាហារ ចិត្តក្រំក្រៀម ដង្កាប់គម្រាម គ្រប់វេលា។
-សង្ឃឹមនៅឆ្ងាយដូចមេឃខ្ពស់ ឬក៏ស៊ូរស់ក្នុងអន្ធកា រហទដ្ឋាននិត្យអាត្មា គ្មានវរលាណាបានធូរស្បើយ។
-ឱ រស្មីជោគនៃវាសនា សូមកម្រិតចារឲ្យដល់ត្រើយ សូរសែងនៃព្រះសុរិយាអើយ ឮ ខ្ញុំដង្ហើយរកអ្នកទេ?
-អ្នកមានមហិទ្ធិរិទ្ធសូមមកជួយ យិតយោងផុតព្រួយឲ្យល្ហើយល្ហែ សូមសុខេធិតនិត្យមកក្បែរ មកជួយបំបែរទុក្ខឲ្យឆ្ងាយ។
0 comments:
Post a Comment