កំណាព្យ = ........
-សម្ផស្សរុក្ខជាតិធ្លាប់ល្អស្រស់ ឥឡូវព្រឹក្សព្រៃកាប់ស្ទើរអស់ ដីប្រេះក្រហែងស្ងួតក្រៀមក្រោះ ជីវិតរស់នៅហត់ហេវខ្សោះ។
-សង្ឃឹមលើច្បាប់ដូចមេឃខ្ពស់ យុត្តិធម៌ពេលស្តាប់សែនពិរោះ អ្នកក្រប្តឹងប្តល់តែងរងគ្រោះ ចាញ់លោកដុល្លាតែងសាបព្រោះ។
-បង្គោលព្រំដែនចេះរង្គោះ មហិច្ឆតាលោភលន់បុណ្យស័ក្ខិយស មនុស្សខ្លះអាងខ្នងស្តីអសុរស ទ្រព្យធនអំណាចតោងលោតផ្លោះ។
-ខ្លះផ្អែមមាត់ក្រៅក្នុងទុរយស សាហាវខ្លាំងណាស់ដូចសត្វពស់ ជីវិតក្នុងសោក ចាំសង្រ្គោះ តវ៉ាខ្លាំងក្លាត្រូវជាប់ខ្នោះ។
-ពុករលួយខ្លាំង ជាតិហិនខ្សោះ សម្បត្តិធនធានត្រូវរលស់ រាស្រ្តរស់ទុគតឃ្លានផ្សាពោះ ចូលព្រៃបោចវល្ល៍គេចងបោះ។
-មច្ឆាក្នុងទឹកភ័យទោមនស្ស សំណាញ់អួនថ្នងបង់គ្មានលោះ ម្រឹគីម្រឹគាសុំតែរស់ ម្តេចព្រានឫស្យាប្រល័យអស់?
-នឹកគ្រាថ្កុំថ្កើងរែងស្រណោះ ប្រទេសធ្លាប់ល្បីល្អឥតខ្ចោះ ចមក្សត្រទសពិធចិត្តសន្តោស រាស្រ្តរស់សុខសាន្តឥតមៃមោះ។
-ខ្មែរគួររួបរួមជួយរំដោះ សាមគ្គីចិត្តមួយជួយជាតិរស់ ដេញខ្មាំងឈ្លានពានឲ្យខ្ចាយអស់ ដោយវិរភាព និងបេះដូងស្មោះ។
0 comments:
Post a Comment